Geelzucht

Afgelopen week was vrij interessant. De stageopdracht waar ik jullie over verteld heb staat momenteel op een laag pitje, dit omdat de warmtewisselaar niet naar behoren werkt. We hebben het apparaat al meer dan eens uit elkaar gehaald maar we zijn tot nu toe weinig succesvol. Wel begin ik steeds beter te worden in het ontmantelen van een warmtewisselaar en wie weet komt het ooit nog eens van pas. Om de resterende stagetijd toch nuttig te besteden heb ik de opdracht gekregen om alle stoombuizen, filters en condensaatscheiders in kaart te brengen. Nogal een monnikenwerk aangezien de aanwezige kaarten uit het Beatles tijdperk stammen. Gelukkig kan ik enigszins teren op het werk van mijn voorganger, waarvoor hulde.

Vorige week zondag ben ik naar Mount Eden en One Tree Hill geweest. Het uitzicht vanaf deze vulkaankraters is fenomenaal.
Mount Eden is de minst interessante van de twee en hier kan ik dan ook vrij weinig over vertellen. One Tree Hill echter, is decennia lang bewoond door een van de vele Maori stammen. One Tree Hill is zo genoemd door de Europeanen omdat er één boom boven op de heuvel stond. Tegenwoordig is deze boom vervangen door een obelisk en wordt de heuvel ook wel gekscherend None Tree Hill genoemd. Aan de voet van de obelisk staat het graf van Sir John Logan Campbell, welke een Europese pionier was die de heuvel en het bijbehorende Cornwall Park geschonken heeft aan de inwoners van Auckland.

De foto’s kun je hier vinden: http://www.mijnalbum.nl/Album=7WDERIJI
Behalve de knappe, nonchalant kijkende jongeman zie je op de foto's ook nog Mt Eden, One Tree Hill, Rangitoto Eiland, Coromandel Peninsula, Auckland City en de omgeving van Auckland. Helaas maar weinig goede foto’s, dit omdat mijn camera niet goed werkt op hoogte. Wat je toch wel zou verwachten van een merk dat Olympus heet.

Vrijdag ben ik naar een Indisch bruiloftfeest geweest. Het feit dat ik het hele bruidspaar niet kende was kennelijk geen probleem, hoe meer zielen hoe meer vreugd zullen ze wel gedacht hebben. Er waren circa 250 mensen aanwezig en dit enkel voor de bruidegom, want de bruid had gelijktijdig haar eigen feest! Allereerst was er een ceremonie die begon met gejengel op trommels en schel geschreeuw wat kennelijk Indische muziek moest voorstellen. Hierna ging de bruidegom (met een T-shirt en een korte broek aan) op de grond zitten met zijn moeder op een stoel achter hem. De symboliek hierachter was dat de moeder het huwelijk goedkeurde door achter haar zoon te staan (of zitten in dit geval). Vervolgens werd de toekomstige echtgenoot door zijn zusjes en nichtjes ingesmeerd met een soort gele henna. Dit gebeurde in totaal 3x en tussendoor werden wij wederom getrakteerd op de Indische variant van oorkanker. De bruidegom begon er steeds potsierlijker uit te zien en kreeg wel wat weg van Laa-Laa (de gele teletubbie).
Na het ceremoniële gebeuren volgde een buffet. Ik heb geen idee wat ik allemaal gegeten heb maar als ik een weloverwogen gok moet doen dan is het een mix van groene pepers, wasabi, chilipoeder en jalapeno pepers geweest. Potdorie, wat was dat heet zeg!

Gisteren hebben Ian en Glenis mij meegenomen naar kennissen van hun om te barbecueën. Aardige mensen allemaal, zelfs een paar voetbalfans dus ik had ten minste iets om over te praten. Ook waren er een paar meisjes van mijn leeftijd. Niet echt mijn type, maar ik heb ze mijn nummer gegeven zodat ik misschien een keer mee uit kon gaan in Auckland. Ik ben benieuwd of dat nog wat word! Misschien krijgt Tim zelfs nog een sms’je :P

Vandaag ben ik naar de kerk in Manurewa geweest om naar de kerstvoorstelling van Ian & Glenis hun kleinkinderen te gaan kijken. Ik werd nogal verrast, want eerst gingen we christelijke liedjes zingen met de gehele kerk (ongeveer vergelijkbaar met de gospelperikelen uit Amerika) en na de voorstelling werd er nog voorgelezen uit de Bijbel. Niet echt mijn ding, maar toch leuk om een keer mee te maken. Nadien heb ik nog met diverse mensen gesproken , de vrouw van de pastoor sprak enigszins Nederlands dus dit was een welkome afwisseling. De kerkgangers waren erg open en enkele jongeren nodigden mij zelfs uit om een keer me te gaan naar het strand. Zolang we maar niet weer gaan zingen of engelafdrukken in het zand gaan maken vind ik het allemaal prima. Ik zal de komende tijd nog wel vaker in die kerk te vinden zijn want Kerstmis komt eraan.

Kerst vieren terwijl het buiten 25 graden is, het blijft een vreemde gewaarwording.