Lisa

Meer dan eens is mij gevraagd hoe de Nieuw-Zeelandse vrouwen zijn. Zoals ik al eerder vermeldde zijn ze in het gebied waar ik verblijf niet veel soeps. Geen probleem dacht ik, als de thompson gazelle op de Afrikaanse savanne de dans des doods met de razendsnelle cheetah kan overleven dan moet ik toch ook wel om de foute meiden heen kunnen manoeuvreren? Nou nee dus.

Laten we bij het begin beginnen. We schrijven 23.14 uur, 21 januari 2011 na Christus. Fris, vol goede moed en met de haartjes uiterst zorgvuldig in de karakteristieke kuifvorm gekneed betreed ik de lokale karaoke bar. Ik neem rustig het interieur en de aanwezigen in mij op, de barvrouw kijkt mij hoopvol aan ‘hoera de 6de klant van de avond’ moet ze gedacht hebben. Ik bestel rap een pilsje en neem plaats op een van de vele lege barkrukken. ‘Proost’ zegt de stamgast twee krukken langs mij. Ik ben helaas zijn naam vergeten dus gemakshalve zullen we hem maar Huubke noemen. Huubke is een man van de wereld. Hij heeft een café in Los Angeles, is al 2x getrouwd geweest en heeft in de Vietnam oorlog gevochten. Al is de kans groot dat die oorlog een virtuele in een computerspel was. Gelukkig is Huubke een heel amicale man en zijn vele hersenspinsels worden steevast vergezeld met een gratis pilsje voor de geduldige toehoorder. Even later worden we vergezeld door een kompaan van hem. Hij stelt zich voor als Manders (wederom een pseudoniem daar ik zijn echte naam vergeten ben). Manders stelt voor om mij mee te nemen naar een Indische nachtclub enkele kilometers verderop. Een Indische bruiloft, Indisch eten, Indisch voetbal, dit kan er dan ook nog wel bij dacht ik.

Zoals ik al verwachtte was de club vol Indiërs en was de muziek niet fantastisch. Ik probeerde de pauperherrie die Indische dance muziek is naar de achtergrond te dringen door nog enkele pintenmannen achterover te slaan. Ondertussen was Manders zich in de DJ boot aan het uitleven op zijn trommeltje. Na wat over voetbal te hebben gepraat met een Indiër en hem mijn telefoonnummer gegeven te hebben (een beslissing die ik achteraf betreur) zoek ik mijn toevlucht op de 1ste verdieping (een balkon a la Friends). Terwijl ik quasinonchalant om mij heen kijk zie ik vanuit mijn ooghoek een witte schim. Bij nadere inspectie blijkt dit een blanke meid te zijn.

‘Tijd voor actie’ zegt het kleine stemmetje in mijn hoofd. 4 tellen later stel ik mijzelf voor als Paul from Holland, ‘You look hot! We should hang out sometime, can I have your number’ zeg ik. Lisa 021111111* typt ze op mijn telefoon. ‘I’ll see ya around’ en ik huppelde weer terug naar mijn observatieplatform. De muziek begon mij nu toch echt tegen te staan, gelukkig was Manders uitgetrommeld en kon ik weer terug naar Papatoetoe.


14 dagen later

Na enkele weken heen en weer ge-sms’t te hebben is het dan eindelijk tijd om elkaar beter te leren kennen. Ik herhaal mijn vaste pre-uitgaansrituelen en omstreeks 11 uur haal ik haar op. Deze keer zijn de Papatoetoe clubrooms de bestemming. Daar aangekomen ben ik verbaasd dat de kleerkast die de ingang verspert mijn NL rijbewijs niet als geldig legitimatie bewijs erkent. Er zat niks anders op dan terug te gaan om mijn paspoort te halen. Ik spring samen met mijn date de auto weer in, 200 meter verder zie ik opeens zwaailichten in mijn achteruitkijkspiegel verschijnen. Dieke boijt! Het is donker buiten hoe kan die vent nu gezien hebben dat ik geen gordel om heb? Echter, de agent heeft een ietwat belangrijker mankement aan mijn auto opgemerkt. In mijn haast was ik vergeten de koplampen aan te doen! Uiteraard had ik mijn internationale rijbewijs niet bij me, maar de Nieuw Zeelandse agenten zijn wel coulant en nadat hij had gecheckt (naar wat ik vermoed) dat mijn visa niet verlopen was kwam ik er met een waarschuwing vanaf.

Helaas bleek deze aanhouding slechts een voorbode te zijn op de rest van de avond. Mevrouw had werkelijk waar niets interessants te vermelden en elke poging tot het voeren van een conversatie werd moeiteloos gepareerd. Tot overmaat van ramp ging ze ook nog rustig een halfuur bellen met haar vriendin. Na twee lange uren had ik er toch wel genoeg van en heb ik haar maar naar huis gebracht. Ik hoor jullie al denken: ‘zo erg kan die meid toch niet geweest zijn?’ het tegendeel is waar beste lezers! Mevrouw heeft geen school of werk, heeft 3 kinderen van 3 verschillende kerels en is momenteel 2 maanden zwanger van haar 4de maar ze blijft wel fijn roken en alcohol drinken (‘1 Smirnoff kan toch geen kwaad?’). Haar hobby’s zijn tv kijken en nog meer tv kijken en haar inkomsten bestaan uit alimentatie en uitkeringen. Wat een droommeid!

Met nog 2,5 week te gaan heb ik besloten de Nieuw-Zeelandse meiden maar te laten voor wat ze zijn. Liever duizend zaadcellen in je zak dan één baby onder je dak, toch?






*Het telefoonnummer is gefingeerd, dus helaas pindakaas.