La Mariposa

Rupsen zijn nutteloze insecten. Kleine, kwetsbare rondkruipende veelvraten. Als bloem zijnde ben je daar niet blij mee. Al die blaadjes waar je zo hard op hebt zitten fotosynthiseren worden in moordend tempo opgegeten. Machteloos moet je toe zien hoe de rupsen zich tegoed doen aan jouw heerlijke blaadjes.
Maar zo plotseling als ze verschenen zijn ze opeens ook weer verdwenen. In plaats daarvan cirkelen er nu tientallen rondfladderen kleurenpaletten, de een nog feller dan de ander, om je kelkbladeren heen. “Grijp deze kans” lijkt de sterke noorderwind te fluisteren. Met een laatste krachtinspanning produceer je zoveel mogelijk stuifmeel als je verzwakte meeldraden toe laten. Tevreden kijk je toe hoe de vele vlinders je stuifmeel richting onverkende gebieden transporteren. Achteraf gezien toch geen slechte deal. Enkele blaadjes heb je moeten opofferen maar in ruil daarvoor zullen er binnenkort tientallen nieuwe bloemen bloeien die tezamen honderden zo niet duizenden blaadjes hebben. Zijn die rupsen toch nog ergens goed voor geweest.

Je begrijpt het misschien al, maar Fonterra is de bloem en ik ben de rups. De eerste weken heb ik mij volgevreten aan informatie en iedere hoek van de fabriek verkent. Een nuttige bijdrage heb ik niet echt geleverd in die periode, terwijl ik toch een vorstelijk salaris betaald kreeg. Gelukkig was dit slechts van korte duur en na mijn verpopping heb ik toch aardig wat bereikt. Ik begin mij steeds meer op mijn gemak te voelen en ook het effect van mijn werk begint zichtbaar te worden. Helaas hebben vlinders slechts een korte levensduur en mijn bestuivingsperiode zit er dan ook bijna op. Over 9 dagen begin ik de grote trektocht richting het Westen, terug naar Nederland, want daar zijn genoeg mooie bloemen die bestuift moeten worden….

Maar voordat het zover is moet ik mijzelf hier nog even bezig houden en ik moet zeggen dat gaat mij prima af! Zo gaat Robyn (de dochter van mijn gastouders) morgen trouwen. Ik ben ook uitgenodigd, spannend! Ik ben immers nog nooit naar een bruiloft geweest (die Indische tel ik niet mee). Twee weken geleden ben ik al naar het vrijgezellenfeest van James (de bruidegom) geweest . S’Ochtends zijn we naar een bierproeverij geweest. Erg aparte bieren hadden ze daar, de meest opvallende (en gore) was het bier met de koffiesmaak. Ooit wel eens Heineken met oploskoffie gedronken? Nou ik sinds twee weken wel!
Het bierdrinken werd vervolgens verlengd en vergezelt met een barbecue en het spelen van bowls (Engelse Jeu de’boule). Het was snikheet die dag dus het bier kwam dubbel zo hard aan. James en zijn vriendengroep gingen s’avonds nog de stad in en het verbaasde mij dan ook niet dat Robyn die ochtend kwam klagen over de staat waarin ze haar verloofde die ochtend had aangetroffen.

Afgelopen zaterdag was er weer een barbecue. Deze keer eentje van het werk. De baas van mijn baas was aangenaam verrast dat ik ook gekomen was en ik werd spontaan tot eregast benoemd. Vanzelfsprekend kwam meerdere mensen met mij praten over de dijken, hoeren en de vrijelijk verkrijgbare wiet. De climax van die avond hoe echter, was de vage gast die mij de hand kwam schudden en mij daarbij iets overhandigde. Ik quote: “I bet you have been missing this, it is not as good as the Dutch stuff but enjoy!”. En jawel hoor, ik had zojuist een joint in mijn handen gedrukt gekregen. Het moest toch niet veel gekker worden…….en gelukkig deed dat het ook niet.

Aanstaande zaterdag is er weer een feestje van het werk, ik was graag gegaan maar Sunil had mij al uitgenodigd om bij hem te komen eten. Authentiek Indiaans eten, hopelijk hoef ik deze keer geen vuur te spuwen!
Ik vergeet nog bijna te vermelden dat ik na 1,5 jaar van uitstellen eindelijk eens ben begonnen met Spaans te leren. Ik heb immers genoeg vrije tijd nu ik Benfica niet meer hoef in te maken met FIFA 11.

Adiós amigos!